yapboz.

rüzgarlar minik pamuk parçaları taşır
ve yağmurlar
çöl kumlarını
serpelerken üzerimize
dururduk bir kırmızı çatının altında
sen ve ben
ben ve sen
o çatı ki tek kalkanımızdı
geçmişten gelip
simsiyah gökyüzünde asılı duran
ölü galaksilere karşı

küçüktü
ecişti
bücüştü
kahverengi rüzgarlar yıkardı
inatla yeniden yapardık
beraber
ve her seferinde kıpkırmızı
ellerimizin
soluğumuzun
aşkımızın
kırmızısı.