görünmez olmuşken solgun
ve gri ışıklar
matkaplar, hiltiler, karotlar
ve çekiçler
uğuldayıp bastırırken asırlık
nağmeleri
asitli kokular sızlatırken burnumuzu
yanıbaşımızdadır
ölüm ve yaşam.
ama en çok ölüm.
içinden uzay geçen şarkıların hüznü
çöker üstümüze
devam ederiz
kırmızı toz zerrelerinde
sonsuz hayatın sırrını aramaya.
